Ik deel dit verhaal, omdat ik anderen hoop te inspireren om ook te gaan doen waar je blij van wordt! Voor mij was dit niet vanzelfsprekend, maar uiteindelijk hebben een aantal dingen enorm geholpen om stappen te zetten. Dus hierbij!
Achtergrond
Al mijn gehele leven woon ik op Marken, een voornamelijk schiereiland. Ik ben opgegroeid in een wereld waar klederdracht en houten huizen vrij normaal zijn. Mijn oma (in dialect 'bessie') heeft altijd klederdracht gedragen bijvoorbeeld. Hoewel Marken door duizenden mensen wordt bezocht vanwege deze elementen, heb ik mij er lang tegen af gezet. Ik vond het lastig dat het een 'bijzonder' karakter had en dat mensen er vaak een mening over hadden.
Daarnaast heb ik creativiteit mijn hele leven al leuk gevonden. Mijn ouders zijn vrij creatief en sinds ik mij kan heugen ben ik met creativiteit bezig. Een paar jaar geleden had ik een gesprek met een buurvrouw over creativiteit en zij vroeg mij hoe dat bij mij zat. Op een een of andere manier vond ik het een confronterende vraag, want ik durfde mij helemaal niet creatief te uiten. Bang voor de mening van een ander. Ik heb het dus heel lang terzijde geschoven.
Hoe het balletje is gaan rollen
Toen ik afstudeerde als orthopedagoog kwam ik in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking te werken. Een plek waar ik nu nog steeds werk. Opeens werd ik eindverantwoordelijk ten aanzien van kwaliteit van bestaan van mensen die kwetsbaar zijn en had ik de taak om begeleidingsteams te adviseren. Een grote verantwoordelijkheid die ik lastig te dragen vond. Ik worstelde hier enorm mee en ik kreeg de urgentie om wat met mijn gevoelens te doen, daarom ben ik in gesprek gegaan met een collega in het kader van persoonlijk leiderschap. Dit heeft mij ontzettend goed op weg geholpen om patronen in mijn gedrag te ontdekken, maar ook te snappen waar bepaalde gedragingen vandaan komen. Ik kwam er bijvoorbeeld steeds beter achter wat maakte dat ik mij zo verantwoordelijk voelde of wat het met mij deed als een client volledig vastliep; het had in die zin helemaal niets met de cliënt te maken, maar alles met mijzelf. Deze gesprekken waren een eerste opstapje naar de interesse in systemisch werken. Grappig genoeg gaat de inhoud van mijn werk hier ook over; als orthopedagoog kijk je altijd naar het individu in zijn of haar context. Je staat nooit los van je systeem. Hoewel ik dat relatief makkelijk vindt te ontdekken in clientcontact, is dat weer anders als het over jezelf gaat.
Persoonlijk
Om mij heen zie ik vaak gebeuren dat mensen ergens tegenaan lopen en tussen neus en lippen door zeggen dat ze dat bijvoorbeeld van hun ouders hebben, maar echt verder kijken wat dat dan betekent voor het huidige functioneren en hoe je je daarbij kunt voelen gebeurt vaak niet. Bespreken wat je (irreële) angsten zijn is eng, kijken waar het vandaan komt ook en er misschien verdrietig van worden ook.
Ik zie nu zelf dat een deel van mij (en mijn achtergrond) er heel lang niet mocht zijn. Pas toen het echt begon te knellen en ik er echt wat mee 'moest', ben ik het toevalligerwijs bespreekbaar gaan maken. Door een lang proces van bespreken, voelen en bewustworden ben ik nu op een weg die goed voelt.
Mijn interesse in mijn achtergrond, systemisch werken en creativiteit komt samen in 'Goud van Marken'. Mijn missie is om iedereen op een laagdrempelige, creatieve manier kennis te laten maken met systemisch werken, om wakker te worden aan oude patronen en jouw pad te gaan volgen.
Mocht je trouwens meer willen lezen over persoonlijk leiderschap, mijn collega heeft een website: (online) coaching voor orthopedagogen en psychologen (zorgvoorjou.online)
Dit is deel 1, ik ben van plan om regelmatig een vervolg te schrijven. Wie weet is het ook iets voor jou!
Reactie plaatsen
Reacties